Wzburzony styl Wymazu jest reakcją na szereg zjawisk, wydaje się, nie możliwych do opowiedzenia bez wzburzenia. Monologi Bernharda są przeznaczone do czytania na głos, na jednym oddechu. Te same sformułowania i motywy powtarzające się obsesyjnie zarówno irytują, jak i hipnotyzują, tworząc złowieszczy rytm, mroczną dźwiękową kołysankę. Esej dźwiękowy Andrzeja Ficowskiego, odgrywany w ciemności, nawiązuje do podszytej niepokojem atmosfery książek Bernharda. Tym razem jest to podróż w głąb społecznej wyobraźni, gdzie austriacki pisarz bezwzględnie demaskuje ponadczasowe mechanizmy manipulacji, niszczenia ludzi oraz instrumentalizację języka, wpychającą człowieka w świat szarości i strachu, na który polscy odbiorcy powinni być wyjątkowo wyczuleni.
W spektaklu wykorzystano fragmenty powieści „Kalkwerk” – przekład Ernesta Dyczka i Marka Feliksa Nowaka oraz „Autobiografii” w przekładzie Sławy Lisieckiej.