Spektakl „Martwy sezon”, oparty na opowiadaniach Bruno Schulza „Republika marzeń”, „Ulica krokodyli” oraz „Wiosna”, zrealizowany jest w konwencji niemego kina. Tytuł nawiązuje do krainy wykreowanej przez wyobraźnię autora i jest wyprawą w świat dzieciństwa. Fabułą jest wędrówka Józefa, mitycznego bohatera Schulza, po prowincjonalnej, środkowoeuropejskiej „nowoczesności”, gdzie wszystko jest przefiltrowane przez wyobraźnię, surrealistycznie przeobrażone w sen. Narrator opowieści podkreśla brak kolorów, chroniczną szarość aury, prezentuje ekspresjonistyczny sposób kreacji świata przedstawionego, atmosferę tajemnicy i pulsującej, dynamicznej metafory. Wędrówka Ficowskiego po rodzinnym mieście szybko przeradza się w błądzenie, a wypatrując w swoim mieście „nowego świata” i postępu cywilizacyjnego, Józef dostrzega groteskowe pretensje do świata wielkich metropolii, gdzie królują obcojęzyczne napisy i tania elegancja.

Reżyser odczytuje i lokuje prozę Schulza w estetyce ekspresjonizmu niemieckiego – szczególnie spogląda na „Gabinet doktora Caligari” Roberta Wienego – oraz w szeroko pojętym eksperymencie, potęgując złudzenia, eksponując niedokładności spostrzeżeń, uboczne skojarzenia i anomalie zmysłowe. Znana od lat formuła teatru audialnego realizowana przez Ficowskiego niewizualnymi środkami wyrazu, tym razem zostaje wzbogacona projekcjami filmowymi zrealizowanymi w technice monochromatycznej podczerwieni, podkreślając oniryczny charakter prozy Brunona Schulza.